De tuinderswoning, oorspronkelijk behorende bij het landgoed van het nabijgelegen kasteel, is al generaties in de familie van de opdrachtgever. De nieuwe bewoners hadden de wens om de woning, een gemeentelijk monument en tevens onderdeel van een beschermd dorpsgezicht, meer bij de tuin te betrekken en tegelijkertijd de keuken uit te breiden.

Uit analyse van de historische ontwikkeling van het pand bleek dat de bestaande keuken geen monumentale waarde vertegenwoordigde. In nauw overleg met de opdrachtgever, de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed en de lokale instanties is besloten de bestaande keuken in zijn geheel te verwijderen en te vervangen voor een grotere, eigentijdse uitbouw.

Het nieuwe bouwdeel is uitgevoerd in glas en donker hout. Door strakke detaillering en vormgeving ontstaat een mooi contrast tussen oud en nieuw waardoor de oorspronkelijke woning in zijn waarde wordt hersteld.

De grote hoeveelheid glas zorgt ook voor een sterke relatie tussen binnen en buiten waarbij de woonkeuken als wintertuin functioneert. Voor de opdrachtgever was goed toezicht op de tuin erg belangrijk in verband met hun jonge dochter. Door tussen de keuken en de woonkamer grote schuifdeuren aan te brengen is dit ook vanuit de woonkamer mogelijk geworden.

Dankzij een zorgvuldig en afgewogen ontwerp, constante sturing op proces en het nodige zelfwerk van de opdrachtgever is het mogelijk gebleken om met een bescheiden budget een zeer aansprekende en kwalitatief hoogstaande renovatie en uitbreiding te realiseren waarmee een mooi hoofdstuk wordt toegevoegd aan de rijke geschiedenis van het pand.

Over dit project is een artikel verschenen op de website van de New York Times en is hier te lezen.